Μία σπουδαία φωνή του ελληνικού πενταγράμμου έσβησε την Τρίτη. Ο Δημήτρης Μητροπάνος «έφυγε» σε ηλικία 64 ετών, αφήνοντας πίσω μία σπουδαία διαδρομή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Τα τελευταία χρόνια είχε δώσει σκληρή μάχη για να αντιμετωπίσει σοβαρότατα προβλήματα υγείας.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή Τρικάλων στις 2 Απριλίου του 1948. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, επισκέφθηκε την εταιρεία Κολούμπια. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο δούλεψε στα «Ξημερώματα». Όταν αναφερόταν στον Γ.Ζαμπέτα έλεγε πως ήταν «ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966 συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεύοντας μέρη από τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί» σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1967 ηχογράφησε τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι «Θεσσαλονίκη».
Το 1972, χρονιά-σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία, συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση και τον Μάνο Ελευθερίου στον «Άγιο Φεβρουάριο».
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιάννης Σπανός ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80.
Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου και Νίκου Πορτοκάλογλου ανέδειξαν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προανήγγειλαν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που οδήγησε σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού.
Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο «Στου Αιώνα την Παράγκα», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, ήταν η στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο «έντεχνες» διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
